آرشیو اسفند ماه 1394

كيفيت آب و مديريت استخر

مديريت كيفيت آب يكي از جنبه‌هاي خيلي مهم در مزارع پرورش ميگو است كه مستقيماً توليد را كنترل مي‌نمايند. مديريت كيفيت آب بهينه، كف استخر سالم‌تر و ميگوي سالم‌تر منتج به توليد بهتر مي‌شود. بنابراين مديريت خوب كف استخر و كيفيت آب نقش مهمي در پرورش ميگو بازي مي‌كند. پارامترهاي هيدرولوژيكي عمده كه كيفيت آب را كنترل مي‌نمايد عبارتند از:       1- شوري       2- pH        3- دما 4- اكسيژن محلول
بخشي از پارامترهاي شيميايي يا گازهاي سمي از قبيل آمونياك (NH3)، آمونيوم(NH4)، نيتريت(NO2)، نيترات(NO3) و سولفيد هيدروژن(H2S) و بار ميكروبي همچنين در مديريت كيفيت آب مزارع پرورش ميگو سهيم هستند.

روشهاي غذادهي

غذادهي معمولا به صورت پخش كردن غذا در استخر انجام مي شود. ميگوهاي كوچك اغلب براي تغذيه به كناره هاي استخر ودر امتداد دايكها مي ايند. از اينرو غذادهي در يك ماه اول در فاصله 10-1 متري شيب دايك صورت مي گيرد. زماني كه ميگو ها بزرگتر شدند ،محل غذادهي تغيير كرده وبه سمت وسط استخر نزديكتر مي شود ،پس بهتر است در استخرهاي بزرگتر ازيك هكتار و استخرهاي يك هكتاري با تراكم بالا براي غذادهي از قايق استفاده شود.

مقدمه:

از  فعاليت هاي عمده و اساسي كه طي چند سال اخير در سطح شيلات مطرح بوده است فعاليت هاي بخش پرورش آبزيان و به ويژه پرورش ميگو  است ميگو آبزي ارزشمندي است كه از نظر مواد مغذي از ارزش صادراتي بالايي برخوردار است  طي چند سال اخير كوشش هاي ارزشمندي به انجام رسيده است تا زمينه تحقق يكي از مهمترين برنامه هاي توسعه زير بخش شيلات يعني تكثير وپرورش ميگوهاي دريايي فراهم گردد ثمره اين تلاش ها امروز با وجود صدها هكتار مزارع پرورش ميگو درگوشه و كنار نوار ساحلي جنوب كشورخودنمايي مي كند. پرورش ميگو از جمله فعاليت هاي آبزي پروري است كه با توجه به سود آوري و كسب درآمد ارزي و وجود مناطق مستعد در كشور در حال گسترش مي باشد و تا كنون سرمايه گذاري هاي وسيعي در اين زمينه انجام پذيرفته است.

مديريت غذادهي در كنار طراحي استخرها ، موقيعت مكاني مزرعه ،كيفيت آب و سلامت بچه ميگوها از اهميت بالايي در پرورش ميگو برخوردار است. عوامل موثر بر مديريت غذادهي عبارتند از انتخاب نوع غذا، وضيعت نگهداري آن ، روشهاي غذادهي وزمان غذادهي دارد.در غذادهي اينكه چه مقدار غذا ودر چه زماني ودر كجاهاي استخر غذادهي انجام شود بسيار مهم  است. ميزان غذادهي  با ميزان غذاي طبيعي موجود در استخر ،كيفيت آب وشرايط آب وهوايي تغيير ميكند.

در پرورش ميگو به طور متوسط بين 50 تا 60 درصد هزينه تمام شده ميگو مربوط به غذا مي باشد.يك غذاي مناسب باعث تضمين توليد خوب در پرورش ميگو مي شود. كيفيت مناسب غذاي ميگو و برنامه غذادهي متناسب با بازماندگي استخرها باعث رشد خوب ميگوها و توليد بالا در پرورش ميگو مي شود.بنابراين انتخاب صحيح غذاي ميگو وكنترل غذادهي ومتعاقب آن كاهش ضريب غذادهي  (F.C.R) براي پرورش ميگو ضروري به نظر مي رسد.

كارخانه هاي توليد غذاي ميگو داراي آزمايشگاههاي كنترل كيفي مجهزي مي باشند كه مرتب وضعيت غذا كنترل مي شود. ومواد تشكيل دهنده غذا مرتب آناليز مي شود.  مراحل توليد پلت غذا و مواد تشكيل دهنده غذا در دستيابي به توليد يك غذاي خوب بسيار حائز اهميت مي باشند.

اشاره :

برخي از خوانندگان اين وبلاگ علاقه مند  هستند تا با نحوه سرمايه گذار ي در  طرح پرورش ميگو آشنا شوند  . بدين منظور يكسري مطالب كه از جزوه راهنماي سرمايه گذار ي سازمان شيلات ايران استخراج شده است . كه در چند قسمت  مختلف  در اين وبلاگ درج خواهد شد . اميدوارم مورداستفاده علاقه مندان قرار گيرد . اين دسته از علاقه مندان مي توانند بمنظور اطلاع از شرايط و نحوه واگذار ي طرح ها به ادارت كل شيلات استان مورد نظر خود مراجعه نمايند .

پرورش ميگو در ايران
در آبهاي خليج فارس و درياي عمان 18 گونه ميگو شناسايي شده است. مهمترين گونه اقتصادي از نظر صيد و صيادي ، ميگوي ببري سبز (Penaeus semisulcatus) مي باشد كه در بيشتر زيستگاه هاي خليج فارس و درياي عمان يافت مي شود اما بيشترين پراكنش و صيد آن در آبهاي ساحلي استان بوشهر مي باشد. ميگوي موزي (Penaeus merguensis) كه از نظر تجاري در رده دوم قرار دارد، بيشتر در آبهاي استان هرمزگان صيد مي گردد. ساير گونه ها مثل ميگوي سفيد هندي (Fenneropenaeus indicus) و ميگوي ببري سياه (Penaeus monodon) علي رغم داشتن جثه درشت، بدليل فراواني اندك و محدوديت زيستگاه، مورد بهره برداري اقتصادي قرار نمي گيرند. سه گونه ميگوي خنجري (Penaeus stylifer)، سفيد  (Metapenaeus affinis ) و ميگوي ريز سفيد در سرتاسر خليج فارس و درياي عمان پراكنش داشته اما ارزش صادراتي ندارند. بهره برداري از اين سه گونه بيشتر براي مصرف در بازارهاي محلي و منطقه اي صورت مي گيرد.