مقالات راه اندازي مزرعه پرورش ميگو

مقدمه:

از  فعاليت هاي عمده و اساسي كه طي چند سال اخير در سطح شيلات مطرح بوده است فعاليت هاي بخش پرورش آبزيان و به ويژه پرورش ميگو  است ميگو آبزي ارزشمندي است كه از نظر مواد مغذي از ارزش صادراتي بالايي برخوردار است  طي چند سال اخير كوشش هاي ارزشمندي به انجام رسيده است تا زمينه تحقق يكي از مهمترين برنامه هاي توسعه زير بخش شيلات يعني تكثير وپرورش ميگوهاي دريايي فراهم گردد ثمره اين تلاش ها امروز با وجود صدها هكتار مزارع پرورش ميگو درگوشه و كنار نوار ساحلي جنوب كشورخودنمايي مي كند. پرورش ميگو از جمله فعاليت هاي آبزي پروري است كه با توجه به سود آوري و كسب درآمد ارزي و وجود مناطق مستعد در كشور در حال گسترش مي باشد و تا كنون سرمايه گذاري هاي وسيعي در اين زمينه انجام پذيرفته است.

اشاره :

برخي از خوانندگان اين وبلاگ علاقه مند  هستند تا با نحوه سرمايه گذار ي در  طرح پرورش ميگو آشنا شوند  . بدين منظور يكسري مطالب كه از جزوه راهنماي سرمايه گذار ي سازمان شيلات ايران استخراج شده است . كه در چند قسمت  مختلف  در اين وبلاگ درج خواهد شد . اميدوارم مورداستفاده علاقه مندان قرار گيرد . اين دسته از علاقه مندان مي توانند بمنظور اطلاع از شرايط و نحوه واگذار ي طرح ها به ادارت كل شيلات استان مورد نظر خود مراجعه نمايند .

پرورش ميگو در ايران
در آبهاي خليج فارس و درياي عمان 18 گونه ميگو شناسايي شده است. مهمترين گونه اقتصادي از نظر صيد و صيادي ، ميگوي ببري سبز (Penaeus semisulcatus) مي باشد كه در بيشتر زيستگاه هاي خليج فارس و درياي عمان يافت مي شود اما بيشترين پراكنش و صيد آن در آبهاي ساحلي استان بوشهر مي باشد. ميگوي موزي (Penaeus merguensis) كه از نظر تجاري در رده دوم قرار دارد، بيشتر در آبهاي استان هرمزگان صيد مي گردد. ساير گونه ها مثل ميگوي سفيد هندي (Fenneropenaeus indicus) و ميگوي ببري سياه (Penaeus monodon) علي رغم داشتن جثه درشت، بدليل فراواني اندك و محدوديت زيستگاه، مورد بهره برداري اقتصادي قرار نمي گيرند. سه گونه ميگوي خنجري (Penaeus stylifer)، سفيد  (Metapenaeus affinis ) و ميگوي ريز سفيد در سرتاسر خليج فارس و درياي عمان پراكنش داشته اما ارزش صادراتي ندارند. بهره برداري از اين سه گونه بيشتر براي مصرف در بازارهاي محلي و منطقه اي صورت مي گيرد.