تاريخچه:
اين بخش از سال 1382 با پرسنل و تجهيزات جديد پايه گزاري شد. در ابتدا شامل آزمايشگاه بافت شناسي و ميكروبيولوژي بود. و داراي 4 پرسنل بود. در حال حاضراين بخش داراي آزمايشگاه ژنتيك مولكولي نيز مي باشد. آزمايشگاه هاي آسيب شناسي و ژنتيك مولكولي در سال 1388 موفق به اخذ گواهي نامه ISO/IEC 17025 گشته اند و آزمايشگاه ميكروبيولوژي نيز از سال 1390 به عنوان آزمايشگاه همكار معاونت غذا- داروي وزارت بهداشت فعاليت دارد.
ميگو سالم ترين غذاي جهان
.ميگو يك منبع بسيار غني از ويتامين D ويتامني 12 B و سلنيوم بوده و مقدار ناچيزي چربي و كالري دارد. ميزان پروتئين موجود در هر 120 گرم ميگو حدود 7/23 گرم مي باشد (كه 7/47 درصد از نياز روزانه را تامين مي كند). ميگو همچنين به عنوان يك منبع غني از آهن ، ويتامين B3 (نياسين) شناخته شده است. تركيبات ويچه مواد غذايي ميگو آن را به عنوان يك غذاي بسيار مناسب براي كمك به تنظيم قند خون تبديل كرده و با مصرف آن مي توان مقادير مناسبي ويتامين B12 دريافت نموده بدون اينكه چربي بالايي به بدن وارد كند. ميگو فوايد بسياري براي عروق و سيستم گردش خون در بدن دارد. بسياري از مردم نگران چربي و كلسترول موجود در ميگو هستند. ميگو حاوي چربي بسيار كمي است. اما كلسترول بالايي دارد (حدود 200 ميلي گرم در 100 گرم يا 12 ميگوي بلند قد آب پز شده) برخي از مردم خوردن ميگو را اختصاصاً به دليل كلسترول بالاي آن كنار گذاشته اند. اما بر اساس مطالعات انجام شده در مورد ميگو و كلسترول خون، نخوردن ميگو تنها به اين دليل عاقلانه نيست.
ملل آسيا اولين افرادي بودند كه اقدام به پرورش ميگو كردند. ازآنجا كه در قديم امكان تكثير وتوليد لارو ميگو وجود نداشته است، براي تامين لارو ميگو از محيط هاي طبيعي دريا استفاده مي شد . لاروهاي جمع آوري شده از سواحل به استخرهاي پرورشي كه معمولا دو منظوره (توام با برنج، ماهي ، ماهي وغيره) بودند، انتقال مي يافتند. سيستم پرورشي در آن دوره به صورت گسترده بود، لذا بازدهي پاييني داشت.
باپيشرفت علوم در اين زمينه پرورش ميگو رو به رشد گذاشت، به طوري كه در زمان حاضر اين فعاليت براي كشورهاي جنوب شرقي آسيا از اهميت بالايي برخوردار است(ارز آوري، صادرات، اشتغال وغيره) پرورش ميگو در منطقه خليج فارس ودرياي عمان درابتدا توسط كشورهاي كويت وبحرين صورت گرفت. فعاليت هاي پرورشي در ايران از سال 1363 آغاز شد وهم اكنون از سير روبه رشدي برخوردار است.
همه چيز راجع به ميگو
انواع ميگو
يكي از محصولات پر ارزش خليج فارس و درياي عمان، ميگو، است.ميگوي خليج فارس از جنس پنائاس، ميباشدو بين 7 تا 15 سانتيمتر طول دارد. بدن ميگو كشيده و دراز و از دو طرف به هم فشرده است، ميگو از سه قسمت سر و سينه و شكم تشكيل يافته و بر روي سر و قطعات سينه، پوسته سختي موجود است. در دنبال شكم، دم ميگو واقع گرديده كه از شش حلقه كيتيني پوشيده شده است، اين قسمت كه در واقع دنبه ميگو محسوب مي شود مملو از يك قطعه پروتئيني سفيد است. همين دم ميگو است كه پس از صيد در كشتي بلافاصله از سر جدا و مخلوط با يخ نگهداري شده تا به موقع منجمد و بسته بندي و آماده صدور به داخل يا خارج كشور گردد.
همين دم ميگو است كه پس از صيد در كشتي بلافاصله از سر جدا و مخلوط با يخ نگهداري شده تا به موقع منجمد و بسته بندي و آماده صدور به داخل يا خارج كشور گردد.
ميگو گونه‌اي از سخت پوستان آبزي است كه در بيشتر آبهاي جهان اعم از آب شور و آب شيرين يافت مي‌شود . ميگو يك منبع غذايي براي موجودات دريايي است . ميگوها مي توانند رو به عقب شنا كنند .آنها مقاومت بالايي در برابر مواد سمي در مناطق آلوده دارند . ميگو به صورت گسترده‌اي توسط انسان‌ها به عنوان ماده غذايي استفاده مي‌شود . همانند ساير خوراك‌هاي دريايي ميگو سرشار از كلسيم، يد، و پروتئين است . همچنين ميگو داراي ۱۲۲ تا ۲۵۱ ميلي گرم كلسترول ( بسته به روش آماده سازي ) مي‌باشد . مصرف ميگو به علت اثر بر روي سيستم گردش خون انسان سالم ارزيابي مي‌شود. قلب ميگو در سرش است.